Verslag Samira en Josien in Oeganda

Wow wat een weken! Pareltjes van herinneringen om op terug te kijken, bij het lesgeven in vooral Ggaba. We hebben gedanst met de kinderen, hoewel dat vooral als een afgang voelde, en heel veel met ze gewerkt. Vooral in de eerste twee weken dat we er waren, want toen was het voor hen nog vakantie. We hebben liedjes gezongen en met heel veel enthousiasme werden die ontvangen en gezongen. Na Angels hoorde je overal in de straat kinderen ‘I’m loving angels instead’ zingen. Met Happy begon iedereen spontaan te dansen toen we de songteksten weghaalden.

Het samen zingen en dansen maakte iedereen super Happy!

We hebben de gitaarles van Tony overgenomen en Dennis, Davis, Sandra, Mercy en Benitah naar een hoger level geprobeerd te tillen, vooral door de theorie achter wat ze leerden uit te leggen en te oefenen. Kleine Davis en grote Junior (veel dubbele namen) – die blijkbaar ook wel Fresh Kid heet – hebben we de basis geleerd op gitaar. Omdat hun ouders in eerste instantie geen geld hadden om schoolgeld te betalen hebben ze dagenlang in alle rust  kunnen oefenen en konden we ze goed helpen. Later verdwenen ze en denken we dat ze naar school konden, net zoals de kinderen uit het huis waar we verbleven waar we schoolgeld voor ingezameld hadden.

Het was ook in ons project Khule Africa in Ggaba dat we de laatste vrijdag van de vakantie een competitie organiseerden, met allerlei onderdelen waar de kinderen werkelijk een topprestatie leverden, zowel de winnaars als verliezers, ongelofelijk om te zien. Het idee was dat ook de saxofoonleerlingen uit Wipe a Tear, ons andere project in Oeganda, zouden komen als gastoptreden. Samen zouden ze dan Happy en Angels zingen. We waren ook al met ze aan de slag gegaan in Wipe a Tear en Tony en Claire, onze saxofoondocenten, hadden hard met ze geoefend. Helaas dwarsboomde de directeur van Wipe a Tear het samenkomen zonder een goede reden te geven, terwijl we alles heel goed geregeld hadden en makkelijk voor hem hadden gemaakt. Hij weigerde op het laatste moment ze toestemming te geven om naar ons evenement te komen, tot ieders frustratie en verdriet.

Mede daardoor – (en door veel soortgelijke voorvallen, zoals dat de kinderen er niet zijn op de lestijd, ze niet mee mogen naar optredens om van te leren of niet zelf mogen optreden) – hebben Tony en Claire besloten als saxofoondocenten te stoppen bij Wipe a Tear. Heel erg jammer; het was zo ontzettend leuk voor de leerlingen om les te hebben. Maar Josien en ik hebben zelf ervaren hoe frustrerend, demotiverend en ook remmend qua kennisverwerving dit was dat we hen wel heel goed snappen. Het is niet te doen om met zoveel tegengas les te blijven geven. Gelukkig gaan de dans- en drumlessen wel door. Josien en ik hebben die lessen ook gezien (we moesten wederom zelfs meedoen haha) en die waren ook heel leuk! De kinderen kunnen echt heel goed dansen en die kleine kids kunnen veel beter drummen dan wij.

Verder zijn we in de afgelopen weken op zoek gegaan naar nieuwe projecten voor Muziek voor Kinderen. Dat was erg leuk en leerzaam en lijkt succesvol! Hierover dus later meer… Na een hele fijne tijd met alle kinderen en een dramatisch afscheid omdat niemand ons wilde laten gaan, gaan we nu op naar ons volgende avontuur in Oeganda. Muziekkids: we zien jullie met kerst bij jullie voorstelling(en)!